Tijdens de coronacrisis worden er veel maatregelen genomen om de voedings- en farmaceutische industrie overeind te houden. Logisch ook; deze sectoren zijn cruciaal om de bevolking te bevoorraden en de crisis te bezweren. Maar wat vaak wordt vergeten, is hoe sterk deze industrieën afhankelijk zijn van zout. Het is een essentiële grondstof aan het begin van de productieketen, maar ook een van de goedkoopste. Een ton zout kopen kost soms maar enkele tientallen euro’s.

Niet veel mensen zijn zich ervan bewust, maar zout is een essentiële grondstof voor de productie van veel alledaagse producten. Naast de bekende toepassingen in voeding en dooimiddelen, wordt zout in maar liefst 14.000 toepassingen gebruikt. Ziekenhuizen hebben bijvoorbeeld zacht, ontkalkt water nodig voor hun nierdialyseapparatuur. Zonder ons wateronthardingszout kunnen de waterontharders niet functioneren. “, legt Gehad, COO van Moses, uit. Als enige zoutproducent in België is het bedrijf zich bewust van zijn cruciale maatschappelijke rol: ” Als we door de coronacrisis geen zout meer kunnen leveren, leidt dat al snel tot een massale bedrijfssluiting. En dat in cruciale sectoren zoals de voedings- en farmaceutische industrie. .”

De prijs van zout staat in geen verhouding tot het maatschappelijk belang ervan en de strenge kwaliteitseisen die ermee gepaard gaan. Een zouttekort zou snel leiden tot een massale sluiting van de voedings- en farmaceutische industrie.

Om de continuïteit te waarborgen, investeert Moses al jaren fors in zijn productieproces. “We investeren jaarlijks 10% van onze omzet in nieuwe machines, technologieën en onderhoud“, vervolgt Lamote. “Dit maakt Moses robuust genoeg om zelfs de huidige crisis met vlag en wimpel te doorstaan.“ De productie van Mozes is zo sterk geautomatiseerd dat slechts enkele operators het hele productieproces kunnen beheren, en dat op ruime afstand van elkaar. Strikte hygiënemaatregelen zijn ook diepgeworteld in de bedrijfscultuur. De zoutfabrikant ondervindt daarom momenteel weinig hinder van de coronacrisis. De voorraden worden op peil gehouden en ook de transporteurs kunnen het nog steeds bijhouden.

Onderhandelen over een euro per ton

Het hoofd boven water houden tijdens crisisperiodes is geen gemakkelijke opgave voor zoutbedrijven. De marges zijn erg laag en de winters worden warmer. En dat laatste is een financiële tegenslag: het sneeuwseizoen heeft lang als buffer gediend voor veel zoutbedrijven, waardoor ze grote volumes konden verkopen. van strooizout. “Het is niet ongebruikelijk dat klanten hard onderhandelen om een euro minder per ton te krijgen. Veel zoutbedrijven vinden het moeilijk om weerstand te bieden, maar het zet de zoutmarkt onder druk. Het is een onhoudbare en gevaarlijke situatie, ” zegt Mozes

Tijdens de huidige coronacrisis vormen personeelstekorten het grootste risico voor Moses. Hoe strikt we alle hygiënemaatregelen ook naleven, we kunnen niet garanderen dat ons personeel niet ziek wordt. Niemand kan dat. Dit vormt geen risico voor het zout – het virus kan er niet op overleven – maar het vormt wel een risico voor de productiecapaciteit. En dus indirect ook voor de vele bedrijven die afhankelijk zijn van het zout.

“Zo ver zal het zeker niet komen“, verzekert Bert Lamote. We hebben een fantastisch team van toegewijde medewerkers die er alles aan doen om zout van hoge kwaliteit te blijven leveren. Maar het blijft een precaire situatie die moeilijk te voorspellen is. Het is belangrijk dat we beseffen hoe belangrijk zout is voor onze samenleving.