Met alarmerende regelmaat horen we studies en nieuwsberichten over microplastics: de minuscule restanten plastic die via bijvoorbeeld vis, schaaldieren, zout, flessenwater en suiker in ons voedsel terechtkomen. Talloze voedingsmiddelen zijn al herhaaldelijk onderzocht. Keer op keer blijkt dat ze microscopisch kleine plasticdeeltjes bevatten. Over de effecten op het menselijk lichaam is nog geen consensus bereikt, maar het is inmiddels duidelijk dat het probleem een wereldwijd probleem is dat bij de bron moet worden aangepakt.

Wat zijn microplastics en hoe ontstaan ze?

Microplastics zijn afkomstig van de enorme hoeveelheden plastic die wereldwijd in het natuurlijke milieu terechtkomen (microplastics zijn aangetoond in water, bodem en de atmosfeer). Volgens schattingen van de Europese Commissie gaat het jaarlijks om 5 tot 13 miljoen ton plasticvezels en rubber, die worden afgebroken tot microscopisch kleine deeltjes. Deze deeltjes worden niet alleen veroorzaakt door slecht gerecycled plastic afval, maar vinden ook hun oorsprong in zogenaamde microbeads en synthetische vezels die worden gebruikt in bepaalde soorten verzorgingsproducten zoals tandpasta, shampoo en textiel.

Impact op de menselijke gezondheid

Deskundigen zijn het nog niet eens over de mogelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid. Momenteel zijn er onvoldoende gegevens om de schadelijkheid van microplastics te bevestigen. Verder onderzoek naar de daadwerkelijke effecten op het menselijk lichaam moet nog worden uitgevoerd. Ook zijn er nog geen wettelijke grenswaarden vastgesteld voor microplastics in voedingsmiddelen.

Moeten we ons zorgen maken? Kijken we specifiek naar zout, dan bedraagt onze dagelijkse inname gemiddeld 6 tot 8 gram. Driekwart van deze totale dagelijkse inname zit in ons voedsel. De directe inname van zout, bijvoorbeeld door het zouten van ons voedsel, is beperkt tot gemiddeld 2 gram per dag. Kijken we naar de hoeveelheid microplastics die in zout zitten, dan hebben we het qua directe inname over maximaal 17 deeltjes per jaar. Ter vergelijking: 1 liter flessenwater bevat gemiddeld 325 deeltjes. Drink je 1 liter water uit de winkel per dag, dan komt dit neer op een potentiële inname van 118.000 deeltjes per jaar.

Maatregelen op macroschaal en bij Mozes

Een aantal landen heeft al de eerste voorzichtige stappen gezet om te komen tot een algemeen verbod op het gebruik van microbeads in cosmetica. De Europese Unie heeft ook een strategie ontwikkeld om alle plastic verpakkingen tegen 2030 recyclebaar te maken. In België ligt een statiegeldsysteem voor plastic flessen op de planning.

Vanzelfsprekend doet Moses er alles aan om microplastics te vermijden. Om te beginnen wordt het natuurlijke zeezout gewonnen in beschermde gebieden, ver weg van industriële of vervuilende activiteiten. Na de oogst wordt het zout herhaaldelijk gewassen. Tijdens de productie worden microscopisch kleine zoutstofdeeltjes en eventuele microplastics eruit gefilterd en zo breed mogelijk verwijderd. En tot slot dragen onze innovatieve verpakkingen ook bij aan het terugdringen van het gebruik van plastic in de toekomst.